Vandaag precies drie maanden geleden, hebben wij onze lieve Max moeten laten inslapen. Max was onze unieke lieve bijzondere cavalier king charles spaniel. Na lang twijfelen maak ik hier toch zijn levensverhaal wereldkundig. Max was zó bijzonder dat hij hier een “in memoriam” verdient.
Max werd geboren op 2 augustus 2006. Wij hebben hem als pup van 8 weken opgehaald uit Huissen bij Arnhem. Hij zat een beetje afwachtend in de hoek van een grote doos met nog meer broertjes en zusjes. Midden in zijn zwarte vacht had hij een witte pluk op zijn achterlijf.
Dat afwachtende en die witte pluk zorgden ervoor dat wij Max uitkozen!
En zo ging Max vanuit Huissen in Gelderland via Overijssel – waar hij even aan mijn ouders werd geshowd – mee naar de Randstad. Deze eerste autoreis dwars door Nederland was zijn vuurdoop als passagier. Hij vond autorijden de rest van zijn leven geweldig (!!!!!!) en lag altijd super relaxed op de achterbank.
Zelfs als de auto was gepakt voor de vakantie, de achterbank soms overvol was en Max stiekem moest uitwijken naar de voorbank, lag hij probleemloos uren languit op schoot en op het dashboard. Heel fout natuurlijk maar wel uniek :) !!
Max had een beetje een moeizame start. Het duurde lang voordat Max begreep dat je buiten moest plassen. Verder had hij als pup wat darmproblemen en bleek allergisch voor vlooien. De darmproblemen zorgden zelfs nog eens voor een nachtje infuus en couveuse bij de dierenarts! Daarna is hij er overheen gegroeid. Tegen die vlooien werd na een paar jaar van alles proberen, eindelijk de juiste remedie gevonden. Gelukkig, geen jeuk meer!
Max ging overal mee naar toe. Écht óveral! Mee op vakantie in de Ferienwohnung, mee in het hotel, mee naar ons favoriete Chinese restaurant waar hij zijn eigen stukjes kip op een schaaltje kreeg. Mee naar verjaarsrecepties in verschillende restaurants en mee op bezoek bij vrienden en familie, mee op stedentrips, op fietstochten en natuurlijk….. mee wandelen! Altijd mee!
Natuurlijk moest Max heel soms ook thuisblijven en oppassen. Ook dat was voor hem geen probleem, hij sliep en snurkte dan of zijn leven ervan afhing. Je kon op een dag drie keer de deur uit moeten, geen punt, Max paste zonder mokken op. Max was sowieso altijd goed gehumeurd! Altijd blij! Altijd kwispelen met zijn staart! En Max wilde altijd graag bij je in de buurt zijn.
Aanvankelijk mocht Max niet boven komen en natuurlijk niet op de bank en niet in de slaapkamer. Nu, deze verboden golden slechts kort; in no-time mocht Max dit allemaal wèl! Want tja, Max was nu eenmaal een “king” en “kings” mogen dat!
Toen Max vijf jaar was, kreeg hij last van een lekkende hartklep. Een echt cavalierprobleem! Bovendien was hij te zwaar. Er moest dus even van alles gebeuren; Max ging op dieet en kreeg vanaf dat moment dagelijks medicijnen en speciaal voer. Ook kwam er een zg. doggyride, die dankzij het dieet nog heel wat jaren overbodig bleek. Na het dieet en met de medicijnen was Max als herboren! Hij bleef zo een flink aantal jaren heel fit en gezond.
Pas de laatste paar jaar ging het heel langzaam telkens wat meer achteruit. Max kon niet meer mee zonder de doggyride, hij speelde niet meer, de hete zomer was moeilijk, zijn gebit waaraan hij niet kon worden geholpen werd slechter, hij sliep steeds meer, lopen ging moeilijk, ’s nachts werd hij onrustig en uiteindelijk vond hij het niet meer fijn om op zijn zij te liggen.
Het was tijd om Max in te laten slapen…….
Vreselijk was dat natuurlijk, maar voor Max was het een verlossing.
Dat was op maandagavond 3 februari 2020.
Onze 
Uilentaal 