Als je zoals ik, op je blog “lievelinkjes” naar het CIDI, Nieuw-wij, Republiek Allochtonië en Radio Tel-Aviv 102FM hebt, dan heb je iets met Israel én haar buurlanden, het Midden-Oosten dus.
Nu, dat klopt.
Ik wil hier daarom graag iets zeggen naar aanleiding van de barbaarse, terroristische Hamas aanval, die op zaterdag jl. (de sjabbat met aansluitend Simchat Torah) in Israël plaatsvond en de staat van oorlog waarin het land nu verkeert.
Ik ga hier geen foto’s tonen van een Israëlische vlag met one-liner en ook niet van een Palestijnse vlag met die andere one-liner, evenmin van beide vlaggen zónder one-liners, om de simpele reden dat zowel vlaggen als one-liners momenteel pijnlijk “voor die ander” zijn en enkel leiden tot polarisatie!
Als je polarisatie wilt in deze dagen, leef je dan uit op Twitter, of “X”, zoals Elon Musk het inmiddels heeft omgedoopt.
Nee, ik wil hier zeggen dat mijn hart huilt om de bevolking van Israel, maar ook om die van Gaza.
Gaza kent nog steeds geen florerend bestaan, ook al is het al sinds 2005 niet meer bezet.
Zónder politiek-religieus fanatisme en terrorisme lijkt mij zo’n florerend bestaan mogelijk.
Ik hoop dat Israël en vooral ook haar buurstaten dit ooit samen voor elkaar krijgen.
Heel lang geloofde ik in de zg. tweestatenoplossing. En ergens stiekem van binnen hoop ik daar misschien nog wel op.
Maar na Simchat Torah 2023 weet ik het niet meer…..
Beíde staten moeten dan immers zo’n bloeiend bestaan naast elkaar willen en daar aan werken.
Aan de verschillende bevolkingen zal het waarschijnlijk niet liggen. Of hun respectieve leiders dit ook echt willen, dat betwijfel ik momenteel meer dan ooit!
En dat is helaas een trieste conclusie.
Maar laten we blijven hopen, want zonder hoop geen leven!
Blijven hopen, op weer rust op termijn en blijven hopen, op vrede!
En misschien mag ik onderwijsinstellingen in deze moeilijke tijd nog eens wijzen op Saïd&Lody!?
Salam wè sjalom!
Uilentaal 